Het Vanshing Twin syndroom geeft vaak aanleiding tot het ontstaan van een problematiek van niet meer weten wie de alleengeboren tweeling eigenlijk is.
Bij het in beeld brengen van de alleengeboren tweeling en zijn/haar facetten viel het mij op dat we zelfs op dat moment geconfronteerd werden met opmerkingen die heel typerend zijn bij het Vanishing Twin Syndroom. Soms wordt het duidelijk dat de alleengeboren tweeling zichzelf is in zijn/haar eigen sekse, op andere momenten, wanneer de alleengeboren tweeling zichzelf kwijt is, en het deel van zijn/haar overleden tweelingdeel gaat leven, we vaak te maken krijgen met een totaal andere persoonlijkheid. Heel vaak wordt daar in de keuze van kledij en zijn ook uitdrukking aan gegeven.
Op die manier werd het me opnieuw duidelijk gemaakt hoeveel verwarring er kan ontstaan bij mensen die de persoon in kwestie niet goed kennen of niet kennen. Heel vaak komen wij op restaurant, en ja, ons dochter experimenteert heel sterk tussen die 2 persoonlijkheden, en vraagt de ober vaak…. en wat zal het zijn voor de jonge heer….. . Soms laten we het voor wat het is en zeggen we er niets over, soms geven we aan dat hij of zij tegen een meisje bezig is… alleen al de reactie is soms goddelijk… soms weten mensen hen dan geen houding te geven… In deze voorvallen vindt de dochter het dan ook leuk dat ze haar zo aanspreken, aangezien ze dan blij is dat haar verdwenen tweelingdeel op die manier ook erkenning krijgt. En het blijft een evenwicht zoeken in het aandeel te behouden om haar zelf te zijn en toe te laten dat ze zichzelf kwijt is en haar daar ook haar kwaliteiten en eigenschappen te laten ontwikkelen. Op die manier komen we natuurlijk bij een andere problematiek, (Als we het als problematiek kunnen aanzien zal zich nog moeten uitwijzen). Zij ontwikkelt niet alleen haar eigen kwaliteiten maar ook de kwaliteiten van haar tweelingdeel. Op die manier is dat kind een vat van talenten en zal het noodzaak zijn om die talenten en kwaliteiten te leren gebruiken zonder dat ze daarbij zichzelf verliest in het overleden tweelingdeel. Een volgend hoofdstuk in de ontwikkeling van onze alleengeboren tweelingsdochter.
Wat is het allemaal boeiend en wat ben ik gezegend om haar te zien ontwikkelen en ben ik gelukkig dat ik haar mag begeleiden tot de persoon die ze werkelijk is.
Om verder te gaan nu in het verhaal want we zijn een beetje afgeweken…. het is zo boeiend en het blijft een valkuil van mij omdat ik kan blijven vertellen over alleengeboren tweelingen.
Tijdens de fotoreportage was het alleszins leerrijk om te zien hoe zelfs de fotograaf in verwarring gebracht werd. Op een gegeven moment, bij de wisseling van gedaante van de dochter naar haar overleden tweelingdeel en terug, was het voor de fotograaf zo verwarrend dat hij haar ook met hem aansprak en even niet meer wist of zij nu werkelijk een meisje of een jongen was.
Een tweede voorval gebeurde toen er in het park een groepje jongeren voorbij passeerde, de dochter in haar eigenste persoon stond en één van die jongeren tegen haar zei: ‘Jij bent geen meisje!”.
Wat was het leerrijk om dit te mogen ervaren.
liefs
Sabin